donderdag 26 augustus 2010

er was

Er was de lome verte van het zien. Het verdwijnen
van de rivier in de avond, de avond in de rivier.
Er was een man die een schip hakt uit water.

Er was het ruisen tussen woorden, de aanraking zonder
hand. Er was de meeuw die de weg naar huis vroeg.

Er was het kloppen van hamers op het gewoon geworden
bestaan. De sprinkhaan die opeens op de muur zat.
Een raam dat nog niet gevonden was.

Er was het niet langer zoeken naar het juiste moment.
De geur van gemaaid gras, in de schoot van een
heuvel. Daar langsfietsen in een zachte regenbui.